- آن فهرست را داری؟ - خیر. یک بار که به خانه مان حمله کردند، آن را هم بردند. - می توانم آن دبیر را پیدا کنم؟ - همانطور که آنقدر گشتی تا یک کندوی عسل اصل پیدا کردی؟ نع ... اعدامش کردند. - آه .... خدای من! فقط به خاطر همین فهرست؟
- خیر. به خاطر آنکه به جای کتاب خواندن، زیستن با مردم را تبلیغ می کرد. و اندیشیدن را، و عمل کردن را: پیاده رفتن، بیل زدن، کوه، سخن گفتن با دردمندان، دویدن در دشت، خندیدن، نترسیدن. پیام هایش بسیار ساده بود، و راه درست ارسال آنها را به درستی می دانست.
- در فهرست او، یادت هست که از مارکس هم کتابی بود؟ - بله. فقط یکی. - از لنین. - فقط یکی. - از کتابهای اسلامی - فقط قرآن و نهج البلاغه. شاید هم یک کتاب بسیار دشوار هم. - از مذاهب دیگر؟ - اوستا، تورات، انجیل، اوپانیشاد، و گمان می کنم مهاباراتا و سخنانی از بودا. - از شاعران؟
- دیوان حافظ، رباعیات خیام، برگزیده یی از غزلیات مولوی، و منتخبی از شعر معاصر: نیما، شاملو، فروغ، سهراب، سایه، کسرایی
- خدای من! او چطور توانسته بود زندگی را اینطور فشرده کند؟
- با راه رفتن در کوه، اشک ریزان نگاه کردن به بچه ها، نشستن با تنگدستان، دهقانان، کارگران
- خودش وابسته به کدام مکتب بود؟ - زندگی، و همین صد کتاب.