در چند مایلی جنوب سوله داد، از کنار تپه ای رودخانه سالیناس، عمیق و سبز رنگ جریان دارد و به دریاچه‌ای فرو می ریزد. آب آن گرم است، زیرا پیش از آنکه به دریاچه فرو ریزد، از روی شن های زرد و گرم و از زیر اشعه خورشید، می گذرد. یک سوی رودخانه، سراشیب های زرین تپه‌های پیچاپیچ رو به کوه سرسخت و سنگی گابیلان کشیده شده است، اما آن سو که دره است، کناره آب را خطی از درخت گرفته - درختهای بید که هر سال به هنگام بهار سبز و شادابند و هنوز آثار لطمه‌های سیلاب‌های زمستانی را بر بندهای برگهای زرین حفظ کرده‌اند و درختهای چنار که با شاخه ها و جوانه های سفید و رنگارنگ و آرام بر فراز استخر طاق زده اند. آن سو که ساحل پر شن است، برگها، به زیر درختها، چنان درهم و بهم فشرده اند که اگر مارمولکی بخواهد از آنجا بگذرد، سروصدای فراوانی خواهد کرد.
خرگوش‌ها، به هنگام غروب از زیر بوته های جاروب بیرون می آیند تا روی شنها بیارامند و کناره‌ی نمناک از جای پاهای