خانم الیور در جواب اظهار داشت: «متاسفانه این جور داروها و یا به قول شما موجودات ذره بینی به درد
داستان های من نمی خورد و خوانندگان من نیز از آنها استقبال نخواهند کرد، برای اینکه صرف نظر از این موارد، اسم های عجیب غریبی هم دارند که آدم حتما در نوشتن یا خواندنش اشتباه خواهد کرد، مثل استافیلوکوکوس و یا مثلا استرپتوکوکوس. خلاصه از این اسم ها که مطمئنم حتی منشی من هم قادر نیست آنها را تایپ کند، مضافا به اینکه اصلا جالب به نظر نمی رسند. خوب شما چه نظری دارید، کمیسر بتل؟» |
کمیسر بتل در جواب گفت: «در زندگی عادی و حقیقی، مردم آن طور که شما فکر می کنید وسواسی نبوده و برای چیز خاصی خودشان را در تنگنا قرار نمی دهند و برای مقاصدی که مورد نظر شماست معمولا از آرسنیک استفاده می کنند، چون علاوه بر اینکه موثر و کاری می باشد، در دسترس عامه بوده و به آسانی تهیه می شود.»|
ولی خانم الیور با لحنی مصرانه در جواب گفت: «به هیچ وجه این طور نیست، برای اینکه شما فقط باید جنایت هایی را کشف کنید که آرسنیک مسبب آنها بوده و کماکان از کشف قتل های بی شماری که با سمومی غیر از آرسنیک صورت گرفته و می گیرد عاجز هستید و به شما قول می دهم اسکاتلند یارد با نظام فعلی هرگز موفق نخواهد شد. در صورتی که اگر فقط یک زن در سیستم شما بود
مع هذا ما الان از وجود خانم ها در اسکاتلند یارد استفاده می کنیم.» |
بله، می دانم، اما چه زنهایی... همه خشن و بدقیافه با آن کلاه های مسخره که فقط بلدند تو پارک ها مزاحم مردم شوند. منظور من یک خانم در راس اسکاتلند یارد بود، نه این زنهایی که شما اشاره کردید، بلکه خانمی مطلع و آگاه که جنایت را با همه ی خصوصیات و ویژگی های خاصش بشناسد.)
کمیسر بتل در جواب اظهار داشت: «زنها معمولا جنایتکاران موفقی از آب در می آیند. در این مواقع فوق العاده خونسرد و به اعصاب خود نیز کاملا مسلط می باشند. جالب اینجاست که هیچ شرم و حیائی نیز از کارشان
ل
)
احساس نمی کنند.» |
به دنبال این حرف کمیسر بتل، آقای شیطانا خنده ای کرد و گفت: «از قدیم الایام، زهر به عنوان یک سلاح خانومانه شناخته شده و به همین دلیل بسیاری از قتل های تاریخی هم که مطمئنا توسط زنان به خصوصی صورت گرفته، تا کنون مکتوم و مرموز باقی مانده و هرگز هم روشن نخواهد شد.» خانم الیور ضمن حمله به دیس جگر غاز با خوشحالی مشهودی اظهار داشت: «البته، مسلما همین طور است.»
داستان های من نمی خورد و خوانندگان من نیز از آنها استقبال نخواهند کرد، برای اینکه صرف نظر از این موارد، اسم های عجیب غریبی هم دارند که آدم حتما در نوشتن یا خواندنش اشتباه خواهد کرد، مثل استافیلوکوکوس و یا مثلا استرپتوکوکوس. خلاصه از این اسم ها که مطمئنم حتی منشی من هم قادر نیست آنها را تایپ کند، مضافا به اینکه اصلا جالب به نظر نمی رسند. خوب شما چه نظری دارید، کمیسر بتل؟» |
کمیسر بتل در جواب گفت: «در زندگی عادی و حقیقی، مردم آن طور که شما فکر می کنید وسواسی نبوده و برای چیز خاصی خودشان را در تنگنا قرار نمی دهند و برای مقاصدی که مورد نظر شماست معمولا از آرسنیک استفاده می کنند، چون علاوه بر اینکه موثر و کاری می باشد، در دسترس عامه بوده و به آسانی تهیه می شود.»|
ولی خانم الیور با لحنی مصرانه در جواب گفت: «به هیچ وجه این طور نیست، برای اینکه شما فقط باید جنایت هایی را کشف کنید که آرسنیک مسبب آنها بوده و کماکان از کشف قتل های بی شماری که با سمومی غیر از آرسنیک صورت گرفته و می گیرد عاجز هستید و به شما قول می دهم اسکاتلند یارد با نظام فعلی هرگز موفق نخواهد شد. در صورتی که اگر فقط یک زن در سیستم شما بود
مع هذا ما الان از وجود خانم ها در اسکاتلند یارد استفاده می کنیم.» |
بله، می دانم، اما چه زنهایی... همه خشن و بدقیافه با آن کلاه های مسخره که فقط بلدند تو پارک ها مزاحم مردم شوند. منظور من یک خانم در راس اسکاتلند یارد بود، نه این زنهایی که شما اشاره کردید، بلکه خانمی مطلع و آگاه که جنایت را با همه ی خصوصیات و ویژگی های خاصش بشناسد.)
کمیسر بتل در جواب اظهار داشت: «زنها معمولا جنایتکاران موفقی از آب در می آیند. در این مواقع فوق العاده خونسرد و به اعصاب خود نیز کاملا مسلط می باشند. جالب اینجاست که هیچ شرم و حیائی نیز از کارشان
ل
)
احساس نمی کنند.» |
به دنبال این حرف کمیسر بتل، آقای شیطانا خنده ای کرد و گفت: «از قدیم الایام، زهر به عنوان یک سلاح خانومانه شناخته شده و به همین دلیل بسیاری از قتل های تاریخی هم که مطمئنا توسط زنان به خصوصی صورت گرفته، تا کنون مکتوم و مرموز باقی مانده و هرگز هم روشن نخواهد شد.» خانم الیور ضمن حمله به دیس جگر غاز با خوشحالی مشهودی اظهار داشت: «البته، مسلما همین طور است.»