سال آخر دانشگاه. واحد جامعه شناسی زیاد برداشته ام. چند تا واحد تا گرفتن مدرکم فاصله دارم. موری به من پیشنهاد می دهد، روی پایان نامه ام طوری کار کنم که درجه ممتاز بگیرم
سؤال می کنم، من؟ آخر در مورد چه چیزی بنویسم؟ او می گوید: و به چه چیزی علاقه داری؟
ما این موضوع را حسابی بالا و پایین می کنیم، تا اینکه بالاخره تصمیم خودمان را می گیریم، از بین این همه موضوع، ورزش. پروژه یک ساله ام شروع میشود. در مورد این که فوتبال آمریکا ( بیس بال ) چگونه به نوعی آیین و رسم و حتی نوعی مذهب تبدیل شد، و اینکه چگونه افیونی برای عوام شد. به هیچ وجه فکر نمی کنم که این کار پیش درآمد شغل آینده ام باشد. به چشم یک جلسه دیگر و یک روز در هفته با موری » به آن نگاه می کنم.
با کمک موری، تا فصل بهار رسالهای صد و دوازده صفحه ای تنظیم کرده ام که حسابی در مورد آن تحقیق شده، رساله ای به همراه ضمیمه و پاورقی، که صفحات آن را مرتب و دسته بندی کرده ام. رساله ای که با جلد چرمی سیاهرنگی صحافی شده است. رساله را به موری نشان میدهم، مغرور مانند عضوی از اعضای باشگاه بیسبالی نوجوانان که در لحظه هیجانی بازی مشغول دورزدن چهار گوشه اصلی زمین است تا