حضور و غیاب
در چند هفته بعد با هواپیما به طرف لندن پرواز کردم. می بایست گزارشی از ویمبلدون، مهم ترین رقابت های جهانی تنیس، تهیه می کردم، یکی از نادرترین حوادثی بود که می توانست برای من اتفاق بیفتد، رفتن به جایی که مردم به هیچ وجه بی حرمتی نمی کنند، هو نمی کشند، و در پارکینگ ها هم الکل نمی نوشند. هوای انگلستان گرم و ابری بود، هر روز صبح از خیابان های نزدیک به زمین تنیس که دو طرف آنها درختکاری شده بود میگذشتم، از کنار جوان هایی که پشت سر هم صف کشیده بودند تا بلیط های باقی مانده را خریداری کنند، از کنار فروشندگان خامه و توت فرنگی. بیرون ورزشگاه دکه روزنامه فروشی قرار داشت که نیم دوجین روزنامه های مصور و تمام رنگی در قطعهای کوچک می فروخت، که شامل عکس های زنان بالاتنه عریان، عکس های دنباله دار و هیجان انگیز خاندان سلطنتی - که توسط عکاسان سرخانه در فرصت های جالب توجه از آنها گرفته می شد - طالع بینی، انواع ورزش ها، رقابت های بلیط بخت آزمایی، و کمی هم اخبار درست و حسابی می شد. مهم ترین عناوین خبری روز روی تخته سیاه کوچکی که بالای آخرین ردیف روزنامه ها قرار داشت، نوشته می شدند. عناوینی
. 1. Wimbeldon