بعد از ظهر شنبه‌ای گرم و مرطوب از اواخر بهار سال ۱۹۷۹، صدها نفر از ما دانشجویان در کنار همدیگر، به ردیف روی صندلی های چوبی چیده شده در محوطه چمن اصلی دانشگاه نشسته ایم. همگی رداهای بلند و گشاد نایلونی آبی رنگی به تن داریم. با بی حوصلگی به سخنرانی های طولانی گوش می دهیم. به محض پایان مراسم کلاه های خود را به هوا پرتاب می کنیم و رسما از دانشگاه فارغ التحصیل می‌شویم، دانشجویان فارغ التحصیل کارشناسی دانشگاه * براندیز *، واقع در شهر * والتهام * در ایالت * ماساچوست * . گویی برای بسیاری از ما دوران کودکی تازه به سر آمده است.
چند لحظه پس از اتمام مراسم، استاد مورد علاقه ام، موری شوارتز را پیدا و او را به پدر و مادرم معرفی می کنم. موری مرد کوتاه قامتی است که گام های کوتاهی برمی دارد، و وزش بادی شدید می تواند در هر لحظه او را ناگهان از زمین جدا کنند و تا میان ابرها بالا ببرد. موری در ردای فارغ التحصیلی خویش از طرفی به واعظ کتاب مقدس و از طرفی دیگر به * جن * روز کریسمس شباهت پیدا کرده است. او دارای چشمان درخشان سبز - آبی، موهای کم پشت نقره فام و متمایل به سمت پیشانی، گوش های بزرگ، بینی